Epicondylitis medialis

 

 

De golferselleboog, epicondylitis medialis, kenmerkt zich door pijn aan de binnenzijde van de elleboog. De oorzaak van de klachten hoeft niet door het golfen te komen. De golferselleboog wordt door een overbelasting van de pezen die de pols buigen veroorzaakt en kan bijvoorbeeld ook tot uiting komen bij het dragen van een tas of koffer of de forehandbeweging bij het tennis.

 

Een golferselleboog geeft pijn bij de binnenste botknobbel van de elleboog, de mediale epicondyl. Op deze mediale epicondyl hechten de spieren, die de buigbeweging van de pols kunnen maken, met een enkele pees (flexorpees) aan. Deze pees verbindt de spieren met het bot.

 

De pijn van de golferselleboog wordt veroorzaakt door een ontsteking van de peesaanhechting van de pezen. Het drukken op de aanhechting van de buigspieren van de pols en hand aan de binnenzijde van de elleboog doet pijn. Overbelasting kan het gevolg zijn van een repeterende beweging zoals schroeven draaien of zwaar werkgereedschap gebruiken of door sportspecifieke belastingen.

 

 

Symptomen

 

Pijn aan de binnenzijde (pinkzijde) van de elleboog is het meest voorkomende symptoom van een golferselleboog. Deze pijn kan uitstralen van de elleboog tot aan de pols. De pijn straalt niet richting de schouder en de nek uit. De pijn neemt toe als de pols met weerstand gebogen wordt.

 

 

Onderzoek en diagnose

 

Op basis van een vraaggesprek en het lichamelijk onderzoek kan de diagnose van de golferselleboog over het algemeen gesteld worden. Er is meestal geen verder diagnostisch onderzoek nodig om de diagnose te stellen. In sommige gevallen kan de arts, afhankelijk van de bevindingen, een röntgenfoto maken van de elleboog (en eventueel omliggende gewrichten).

Echografie kan de diagnose uit het lichamelijk onderzoek ondersteunen. Hierop zijn wekedelen weefsels te beoordelen en kan er bekeken worden of er sprake is van een ontsteking of van slijtage van het weefsel.

 

 

Behandeling

 

Er zijn verscheidene behandelmogelijkheden voor de golferselleboog bekend. Het doel bij het behandelen van de golferselleboog is het voorkomen dat het weefsel verder beschadigt en helpen de pees te herstellen. Een golferselleboog gaat bij het stoppen van de (over)belasting na verloop van tijd over het algemeen spontaan over. Hierbij kan de hersteltijd varieren van een aantal weken tot een jaar. Met name klachten die niet goed gediagnosticeerd en behandeld zijn kunnen langdurig aanwezig blijven.

 

Afhankelijk van de fase van de golferselleboog zal de behandeling worden aangepast.

In de acute fasewaarin er vaak heftige pijn is en belasting niet of nauwelijks mogelijk is wordt er geadviseerd om relatieve rust te nemen zodat het gebied tot rust kan komen. Volledige rust wordt over het algemeen afgeraden omdat de conditie van de spieren dan teveel achteruit gaat.

In de subacute faseis de heftigste pijn voorbij en kan er rustig belast worden.

In de degeneratieve of chronische faseblijft het gebied zeuren en kan het gebied pijnlijk blijven bij aanraking of oefeningen.

 

Aangezien de golferselleboog over het algemeen een overbelastingsklacht betreft kan het raadzaam zijn de verkeerde belasting en daarmee de pijn te voorkomen.

Als er sprake is van een ontsteking kan er ontstekingsremmende medicatie als ibuprofen, diclofenac of naproxen gebruikt worden. Als de ontsteking ondanks deze medicijnen niet verdwijnt, kan er een ontstekingsremmende injectie met corticosteroïden gegeven worden. Een dergelijke injectie heeft echter maar een tijdelijk effect waarbij de klachten gedurende een aantal weken tot maanden afwezig kan zijn.

 

De fysiotherapeut kan de beweeglijkheid van de golferselleboog door middel van mobilisatie of manipulatietechnieken  verbeteren. Daarnaast zijn er verscheidene vormen van fysiotherapie om de golferselleboog lokaal te behandelen. Het revalidatieproces kan ondersteund worden door middel van oefentherapie en aanwijzingen met betrekking tot de activiteiten en rust kunnen zinvol zijn.

 

Het gebruik van een bandje / brace om de elleboog die druk op de geïrriteerde plek uitoefent is bekend bij de golferselleboog. Een dergelijke brace kan door de druk weg te nemen het geïrriteerde gebied ontlasten.

 

Door fysiotherapeuten of artsen in het ziekenhuis kan er shockwavetherapie worden toegepast. Dit is een relatief nieuwe vorm van een niet-operatieve behandeling. Er zijn verschillende vormen van shockwave bekend waarbij met name de intensiteit en de vorm van de golvenbundels kan varieren. Bij shockwavetherapie worden via energieoverdracht (golven) microtraumata veroorzaakt in de pees. Dit geeft aanleiding tot een weefselreactie die vervolgens een helend proces in gang moet zetten. Deze behandeling wordt meestal eens per week gedurende 4 tot 6 maal toegepast. Het is niet exact bekend hoe de shockwavetherapie werkt bij de golferselleboog.

 

In sommige gevallen wordt onder echografie in het aangedane gebied met een naald geprikt. De echo kan het weefsel van de pees duidelijk in beeld brengen. Door met een naald in het geïrriteerde gebied te prikken kan het (litteken)weefsel verstoord worden en gaat de pees opnieuw bloeden. Deze reactie met bloeding draagt bij aan het genezingsproces.

 

Een behandeling met autologe bloedinjecties is een behandeling waarbij het eigen bloed wordt afgenomen en na een plaatselijke verdoving in de pijnlijke plek van de elleboog wordt gespoten. Na de behandeling mag de elleboog volledig belast worden, alleen zware werkzaamheden worden gedurende 1 week afgeraden. Deze behandeling wordt in een dagopname uitgevoerd en het hoeft niet nuchter te gebeuren. Het herstel neemt ongeveer 8 tot 16 weken in beslag.